Artık bazı şeyler komik gelmeye basladı. Davranıslardır hareketlerdir düşünme tarzım ön yargılarım herşeyim. Farklı ortamlara girdikçe insanın kimyası bundan nasibini alıyor gibi görünüyor. Ha bu iyi yönde bi değişim mi bilemiyorum ama bildiğiniz gibi değişmeyen tek şey deişimin ta kendisidir. Ama bunu iyiliğe yorabilirim gibi duruyor.
Evet okuyucu o lanet sınavdan gçtim yada hep geçtim ama sonunda kazandım. Muğlaya gelmeden önce nasıl yasarım hayatım nasıl olur özler myim tarzında bilimum soru yatıyordu aklımda şimdi ise o düşünceler boşa olduğunu farkettim hayat öyle yada böyle yolunu bulup akıyor ve sen sorgulama imkanı bulamıyorsun bu akan zaman içinde. Küçük bi şehirde olsa bu kent sevmek olmasa da yasamaya çalşmak zorundayım. küçük ama sevimli bi şehir. 4 senelik muğla hayatımın 10. günündeyim.Bu düşünceler değişecek mi acaba? göreceğiz!
Özlemek mi demiştim? kazanmamın en büyük faktörü olan babamı özledim. ondan kaçtım ben birazda. davranışları konuşmaları kazanamamanın verdiği ondaki kızgınlığın bana doğrudan yansıması gözlerindeki alev.. 3 senedir o kadar koymuştu ki artık kurtulayım havasına bölündüm. ama ben göbüşlü alaturka babamı özledim 10 günde, annemden çok..
Hayat devam ediyor, reklamlardan sonra;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder