Pek melankolik hava seziyorum su ara.
Mutsuzluk çizgisi üzerinde yürüyerek dengemi bulma çabasındayım.
Ne denli saçma bir durum değil mi?
Ama ne zaman mutlu olsam bir hayal kırıklığı bi umutsuzluk doğuruyor. Sormadan edemiyorum
‘NEDEN!’ .Terside aynı düzüde aynı nedenin. Böyle bi hayatta yaşamak o kadar can sıkıcı ki.
Kelimelere sığmaz. Olur, olmaz şeylere bozuluyorum, sinir oluyorum…
Bende mi sorun var yoksa hayatın cilvesi mi bunlar veya ne bilim kader mi ki) o.O .
Ne olursa olsun canımı sıkmayı başarıyor gene 1–0 önde (:
Sağ olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder