Adım güneş olsa yağmuru severdim.

Birleştiğimiz yerden süzülüşünü izlerdim.

Berraklığını duruluğunu severdim.

Hayat ne deseler “Yağmur” derdim tek kelime.

Geleceğimize de gökkuşağı derdim.

Hayatıma kattığı duygulara benzetirdim.

Ardından geldiğini bilsem de,

Yıldırımdan da kıskanırdım onu.

Buluta emanet etsem de

Ona da güvenmezdim.

Dokunamamak beni kızdırsa da

Üstesinden gelir gökkuşağıyla avunurdum

İçimde beslerdim sevgisini

Bilirdim alay konusu olurdum

Derlerdi güneş ve yağmur imkansızlık

Derdim bende imkansızı seviyoruz

Uzaklığa aşık oluyoruz

Mesafelerle besleniyor alevleniyoruz

Göğüs geredim işte böyle

Ama.. ama.. Güneş değil ki adım..