Kendini bilmez tavırlarında elbet bir sonu olmalıydı.
Konunun içeriğini düşündükçe içinden çıkılmaz bir hale gelmesi mutlak hadiseydi. Aynı şeyleri beyinde yaşamak, kurgu dünyasının kapılarını aralamak gibi. Alışık olduğun düzen, kendi yarattığın yeni dünyanın senin istediğin kurallar doğrultusunda yürütülüyor akabindede ve gerçeklikle bağlantı kurup, yaşadığın yaşamın kesintilerine yapıştırıyorsun. Çaresizliktir nedeni. Mutsuz olmak sonucunu doğurur yinede ümit vardır sanki. Bir gün bakmşsın, bilmediğin yerdesin; kara delik. Yok oluşlar diyarı, mutsuzluk parkı. Bitiremediğim çümleye üç nokta koymaya kara verdim. Sonu belli değil ama yeni satıra geçme fikri daha cazip.
İçimdeki onu öldürdüm.Evet evet, bende katilim. Suçlu değilim ama böyle daha iyi ve mutluyum :):)
Dostluk herşeyden önemli. Dostlar siz çok yaşayın:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder