Katlanmak zor geliyo artık olanlara. güvenmek kadarda önemli birşey, yeni fark ediyorum. biraz safım sanırım. buna kanaat getirdim. olurlara olmazlara inanıp üzerine hayallerimi kuruyorum. umut yok aslında olanlara. keşkelerle yetinip inandırıyoruz akıllarımızı. seviyoruz sonunda acı olduğunu görerek.
en büyük hatayı burda yapıyorum. bi gün bitecek olan ilişkiye hayat vermeye, devam ettirmeye çalısıyorum. ben daha neyine güvenipte bunlara kanıyorum ki. erkeklerin sevgisine inanmıyorum bunları gördükçe. hepside aynı imalat. kullandıkça kendine geliyo sanki. önüme düzgün biri gelmediği için bunları düşünüyorum belkide. yaşım bunları düşünmek için henüz erken tamam. ama mutsuzluğu yasamak içinde erken değil mi? ben bunları hiç ama hiç hakmedim okuyucu...
hayal ettiğim sevgi daha ne kadar uzakta ? lan elmanın yarısı nerdesin? bekleyimicem daha fazla ,gel bul beni yoksa kasınmaya baslıcam hatta bak elden ayaktan kesilicem :F torun sevecek yaşa geldiğimde seni bekliyo olmıyım küfür ederim bak :F
(Cıvıdım tamam...)
Heryerimden vıcık vıcık yalnızlık akıyo. sildikçe heryerime bulaşıyo sanki. içimede işliyo derince. ölmemi emredercesine etimi kemiriyo acıtarak...
Böyle mi olacaktık ey sevgili...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder